نقد گفتمان قدرت در مجموعه داستان کوتاه «زیر نور گم» مصطفی مستور بر مبنای آراء میشل فوگو

نظریه قدرت میشل فوکو از مباحث برجسته در حوزه علوم نظری است؛ از این رو به ویژه در مطالعات بین رشته ایمورد عنایت پژوهشگران قرار گرفته است. فوکوء دو ساحت اندیشه دیرینه شناسی و تبارشناسی را تجربه می کند و بارد انسان دکارتی، انسان کانتی را به عنوان انسان عصر مدرن معرفی می نماید. در نگاه فوکو انسان مدرن به یکاعتبار، سوژه و به اعتبار دیگر، ابژه است. در این پژوهش به روش تحلیل کیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای,کوشیده ایم با بهره گیری از نظریه فوکو, ظرفیت های پنهان متن را بیابیم و آن ها را به نمایش بگذاریم. همچنین،گفتمان های غالب قدرت در مجموعه زیر نور کم را بکاویم و انسان سوبژکیتو- ابژکتیو را با توجه به دو مفهوم قدرتو مقاومت در داستان های مستور تحلیل کنیم و به این پرسش پاسخ دهیم که شخصیت های داستانی مستور تا چهمیزان با انسانی که فوکو از آن یاد می کند. قرابت دارد؟ دستاوردهای پژوهش نشان می دهد. اولا در عصر مدرن یکیاز تعیین کننده ترین روش ها برای گیج نگه داشتن سوژه. عرضه دسته بندی ها و باید و نبایدهای نوبه نو است، و کمترسوژه ای است که متوجه ابژکیتو واقع شدن خود بشود، ثانیا نزدیک شدن به رهایی یا آزادی برای سوژه، جز بامقاومت امکان پذیر نیست. ثالثا جنون اصلی است که بر اساس آن شناخت سوزه مدرن خدشه دار می شود. جنونهمان گونه که ظاهرا دنیای شخص را محدود می کند. می تواند سوژه را از منقاد بودن رهایی بخشد. رابعا با توجه بهداده های آماری پژوهش، می توان فهمید که گفتمان غالب داستان های مستور گفتمان جنسی است.

Keywords:

فوکو , سوژه , ابژه , قدرت , مقاومت , زیرنور کم