مدل تعلل ورزی تحصیلی براساس خودناتوان سازی تحصیلی و کمال گرایی با نقش واسطه ای احساس شایستگی دانش آموزان

تعلل ورزی تحصیلی، پدیده ای شایع در بین دانش آموزان است که تحت تاثیر عوامل متعدد موقعیتی یا خصیصه های شخصیتی است. این پژوهش با هدف ارائه مدل ساختاری تعلل ورزی تحصیلی براساس خودناتوان سازی و کمال گرایی با نقش واسطه ای احساس شایستگی انجام شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان اسکو، در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. تعداد ۳۴۶  نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند که مقیاس های تعلل ورزی تحصیلی، مقیاس خودناتوان سازی تحصیلی، مقیاس کمال گرایی، و مقیاس احساس شایستگی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS ویراست ۲۴ تحلیل شد. براساس نتایج به دست آمده، خودناتوان سازی تحصیلی و کمال گرایی تحصیلی به صورت مستقیم و منفی بر احساس شایستگی و همچنین، با واسطه گری احساس شایستگی بر تعلل ورزی تحصیلی اثر دارند. احساس شایستگی نیز به صورت مستقیم بر تعلل ورزی تحصیلی تاثیر منفی دارد. باتوجه به نتایج، پیشنهاد می شود معلمان برای کاهش تعلل ورزی دانش آموزان، محیط های یادگیری را تدارک ببینند که با درنظرگرفتن کمال گرایی و رفتارهای خودناتوان ساز، از احساس شایستگی آنان در امور تحصیلی حمایت کند.

مدل تعلل ورزی تحصیلی براساس خودناتوان سازی تحصیلی و کمال گرایی با نقش واسطه ای احساس شایستگی دانش آموزان Keywords:

تعلل ورزی تحصیلی , خودناتوان سازی تحصیلی , کمال گرایی , احساس شایستگی