تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد، زاویه کایفوزیس و زاویه سربه جلو دانش آموزان غیرورزشکار مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی

پیشینه و اهداف: سندروم متقاطع فوقانی، عارضه­ای شایع در بین دانش­آموزان است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ۸ هفته تمرینات پیلاتس بر درد، زاویه سربه جلو و زاویه کایفوزیس دانش­آموزان دختر مبتلا به عارضه سندروم متقاطع فوقانی می­باشد. روش ها: تعداد ۲۰ دانش­آموز دختر مبتلا به عارضه سندروم متقاطع فوقانی بصورت هدفمند انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه به انجام تمرینات پیلاتس پرداختند. پیش و پس از اتمام ۸ هفته تمرینات، میزان درد بوسیله آزمون شاخص بصری درد، زاویه کایفوزیس بوسیله خط­کش منعطف و زاویه سربه جلو بوسیله گونیامتر اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری  tزوجی و آنالیزکوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان درد و زوایای کایفوزیس و سربه جلو آزمودنی­های گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پس از انجام تمرینات، به­طور معنی­داری بهبود یافت(۰۵/۰P≤). درحالیکه این تغییرات در گروه کنترل معنی­داری نبود(۰۵/۰P≥).نتیجه گیری: بهبود تعادل عضلانی و افزایش آگاهی فرد نسبت به وضعیت بدنی خود به هنگام انجام فعالیت­های مختلف را می­توان دلیلی برای بهبود عوارض مرتبط با سندروم متقاطع فوقانی دانش­آموزان دانست.

Keywords:

پیلاتس , دانش آموز , کایفوزیس , سندروم متقاطع فوقانی , درد