دانش بومی گیاهان دارویی، رویکردی در توسعه پایدار منطقه بلوچستان

یکی از رهیافتهای توسعه پایدار ایران، گیاهان دارویی است و یکی از موارد بحث برانگیز پیرامون گیاهان دارویی، دانش بومی میباشد. این دانش بسیار گسترده است و جنبه های متفاوتی از جمله اتنوبوتانی گیاهان دارویی را نیز دربرمی گیرد. اتنوبوتانی به معنی دانشی است که بشر از گیاهشناسی و اکولوژی محیط زیست گیاهان دارد. در این تحقیق یک ارزیابی اتنوبوتانیکی از 5 شهر واقع شده در شهرستان سراوان واقع در شمالشرقی استان سیستان و بلوچستان، صورت پذیرفت. جمع آوری اطلاعات با استفاده از از پیمایشهای صحرایی، باورها و اطلاعات مردمی و مصاحبه با درمانگران محلی و مطالعات اسنادی انجام شد و اطلاعاتی نظیر نام محلی، خواص درمانی و اندام دارویی مورد استفاده برای گیاهان مورد مطالعه، ثبت شد. در این بررسی تعداد 43 گونه دارویی– خوراکی، متعلق به 22 خانواده با توجه به سابقه مصرف توسط مردم بومی معرفی شد. نتایجنشان داد که دانش بومی نه تنها دارای اطلاعاتی در زمینه خواص درمانی گونه های دارویی است، بلکه درمورد خصوصیات اکولوژیکی گیاهان اتنواکولوژی نیز اطلاعات گرانبهایی دارد که حتی بدون نیاز به عملیات اکولوژیکی و صرف هزینه و زمان زیاد جهت پلات اندازی، می توان پراکنش تقریبی آنها را نیز برآورد نمود

Keywords:

مردم گیاه شناسی , گیاهان دارویی , توسعه پایدار , سراوان