مرجعیت علمی مهمترین رکن و محور توسعه است. لازمه به دست آوردن
مرجعیت علمی این است که دانشگاه ها و مراکز آموزشی، پژوهشی و فناوری، محل ارجاع و اتکا، پاسخگو، به روز، پیشرو و در سطح جهانی سرآمد باشند. برای تثبیت این مهم لازم است که مجامع دانشگاهی با درک ضرورت یک تحول بنیادین، فعالانه به نقش آفرینی در مسیر فرهنگ سازی و ظرفیت سازی علمی در جامعه گام بردارند.این مقاله با هدف بررسی نقش و جایگاه
علوم پایه در
مرجعیت علمی ایران از روش تحقیق آمیخته کمی- کیفی برخواسته از داده ها و آمار مراجع معتبر و همچنین بهرهگیری ازنظرات صاحبنظران آموزش عالی فعال در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه به بررسی و نتایج آماری مرجعیت
علوم پایه بر اساس رتبه بندی موضوعی
تایمز ۲۰۲۳، رتبهبندی موضوعی
ISC ۲۰۲۲، رتبهبندی موضوعی
شانگهای ۲۰۲۳ پرداخته شده است.در انتهای مقاله نتیجه گیری با این مضمون انجام شد که ارائه مقاله یا ثبت اختراع به تنهایی نمیتواند باعث توسعه یک کشور گردد بلکه باید علوم کشف شده را از حالت بالقوق به بالفعل تبدیل کرد و در عمل از آن استفاده نمود. پیشنهادهایی نیز برای بهبود وضعیت
علوم پایه از نظر کیفیت آموزشی و پژوهشی ارائه گردید است.