وظیفه مرجعیت علمی در بصیرت افزایی عمومی در عصر ظهور از منظر فقه

مرجعیت علمی واجد حکومت ولایی قادر است با ابزار قدرت و سازوکارهای موجود، فرد و جامعه را به سوی آینده ای روشن نوید دهد و در راستای بسترسازی ظهور گام های بلندی بردارد. این بسترسازی ها می تواند در دو حوزه فرهنگ سازی و مقاومت نقش آفریند. جامعه و حکومت ولاییبر اساس آموزه های قرآن به ویژه آیه ۶۰ سوره انفال موظف است تمام توان خود را در تجهیز و تقویت امکانات و آلات نظامی و دفاعی به کار گیرد تا با قدرت بازدارندگی بالا، تهدیدات و تعرضات احتمالی دشمنان را دفع کند.در این نوشتار وظیفه مرجعیت علمی را که علاوه بر ایجاد مقاومت، تغییر ارزشها و باورهای جامعه (فرهنگ) در جهت تغییرات مورد نظر در جامعه و نهادینه کردن آنها، که از عوامل موثر در ثبات جامعه به شمار میرود؛ به طوری که هر نوع خلل در باورها و هنجارهای جامعه، بحرانهای هویت و مشروعیت را باعث میگردد. و یکی از مهمترین راه های مقابله با آن را که ایجاد بصیرت در سطح جامعه است را با بهره گیری از قواعد فقهی همچون قاعده مصلحت نظام که حفظ و حراست از کیان کشور اسلامی و مسلمین از هجوم دشمنان اسلام را واجب می داند و رهیافت های قرآنی چون آیه ۶۰ سوره انفال و۱۴۱ سوره نساء مورد بررسی قرار دادیم.

وظیفه مرجعیت علمی در بصیرت افزایی عمومی در عصر ظهور از منظر فقه Keywords:

مرجعیت علمی , بصیرت افزایی , مقاومت , قرآن , فقه