طرح آبرسانی به فضای سبز شهرابرکوه(جداسازی آب فضای سبز از آب شرب شهری)

یکی از بزرگ ترین مصرف کنندگان آب در شهرها، فضاهای سبز هستند. نگاهی به الگوی مصرف آب در آبیاری فضای سبز نشان می دهد که راندمان مصرف آب در این بخش کمتر از ۴۰ درصد است . از این رو توجه به نحوه آب رسانی و ابیاری و استفاده از سیستم های نوین ( آبیاری تحت فشار) می تواند در افزایش راندمان آبرسانی و آبیاری موثر واقع شود.یکی از منطقی ترین روشها برای مبارزه با کم آبی به خصوص در مورد مصرف رو به تزاید اب در شهر های کشور جداسازی آب شرب از دیگر آب های مصرفی مانند آبی که برای آبیاری فضای سبز، شستشوی معابر ، مصارف بهداشتی یا مصارف صنعتی و دیگر مصارف غیر شرب در شهرها مورد استفاده قرار می گیرند باشد .این مقاله به طرح انجام خدمات مهندسی ، مطالعات مرحله اول و دوم طرح جداسازی آب مصرفی فضای سبز از آب شرب، و آبرسانی به فضای سبز شهر ابرکوه می پردازد. دراین مطالعات سعی شده ضمن انجام بررسی های جامع درخصوص فضای سبز و مصارف عمومی آب خام در شهر در خصوص استفاده بهینه ازمنابع آب موجود جهت بهبود کارایی مصرف آب درشهر،توسعه فضای سبزتا حد رسیدن به استانداردهای معمول جهانی و پیش بینی های انجام شده درطرح تفصیلی شهرانجام پذیرد. حاصل نهایی این مطالعات ارائه مشخصات فنی و پیشنهادات اجرایی درخصوص احداث شبکه توزیع آب خام درسطح شهر به منظورآبیاری فضاهای سبزموجود و احداثی آینده واصلاح روش های آبیاری فضاهای سبز می باشد.

Keywords:

فضای سبز , آبیاری , جداسازی شبکه آب , آبرسانی