ارزیابی پتانسیل ژنوتیپ های مختلف گلرنگ تحت سطوح متفاوت نیتروژن و آهن درکرمان

گلرنگ با نام علمی (Carthamus Tinctorius L.)، گیاهی ویژه مناطق خشک که با توجه به پتانسیل بالای این گیاه به تحمل در برابر تنشهای محیطی مختلف نظیر خشکی و سرما و وجود تنشهای مختلف غیر زیستی در کرمان و از طرفی با توجه به نیاز کشور به واردات روغن، گلرنگ پتانسیل بالایی را برای کاشت در منظقه کرمان دارد. این پژوهش به منظور تعیین مناسب ترین ارقام گلرنگ در پاسخ به کودهای نیتروژن و آهن دار، در قالب طرح فاکتوریل اسپلیت پلات بر پایه بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار در مزرعه تحقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان، انجام شد. سطوح فاکتوریل کود نیتروژن در آهن به عنوان کرت اصلی و ژنوتیپ ها در کرت های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد ژنوتیپ ها در کرت های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد ژنوتیپ ها از نظر عملکرد و سایر صفات اختلاف داشتند و ارقام اراک 2811 و IL-111 بالاترین مقادیر عملکرد را نشان دادند، از نظر عملکرد دانه، سطح دوم نیتروژن (150 کیلوگرم در هکتار) و سطح دوم آهن (2 در 1000) واجد بیشترین میزان عملکرد دانه و ژنوتیپ ها در سطح اول کود نیتروژن (50 کیلوگرم در هکتار نیتروژن) و سطح اول کود آهن (1 در 1000) کمترین میزان عملکرد دانه را نشان دادند. این در حالی است که ازنظر اجزای مختلف عملکردژنوتیپها اختلاف قابل ملاحظه ای داشتندو تحت شرایط ازمایش ژنوتپیهای مختلف واجدحداکثر مقدار برای اجزای مختلف گردید.

Keywords:

گلرنگ , آهن , نیتروژن