هدف از انجام این موضوع که به روش توصیفی و تحلیلی انجام گرفته است ، بررسی الزام و ضمانت اجرای پرداخت
نفقه فرزندان در
حقوق ایران و انگلستان می باشد،
نفقه عبارت است از چیزهایی که شخص برای زندگی احتیاج دارد از قبیل خوراک، پوشاک و مسکن و اثاث منزل که حداقلی از نیازهای زندگی برای انسانی متعارف را برطرف نماید. در
حقوق ایران و انگلستان نسب باعث ایجاد مستحق شدن فرزندان از
نفقه میباشد. در
حقوق ایران و انگلستان تفاوت های بسیار و تشابهات کم در قبال
نفقه فرزندان وجود دارد به طوری که در
حقوق انگلستان نهادهایی حمایتگر اداری در بحث وصول
نفقه کودک و اعطای وصف کیفری به عمل والدین وجود دارد. در
حقوق ایران در رابطه با ارتباط والدین و فرزندان به دلیل اینکه یکی از وظایف والدین نسبت به فرزندان حفظ و نگهداری آنهاست بر اساس ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی حضانت و نگهداری از فرزندان حق و تکلیف والدین معرفی شده و از آنجایی که پدر سرپرست خانواده محسوب می شود، هزینه های نگهداری از فرزندان نیز برعهده وی گذارده شده است،براساس ماده ۱۱۹۹ قانون مدنی پرداخت و تامین
نفقه اولاد به عهده پدر است و در صورتی که پدر فوت کرده باشد یا قادر به پرداخت
نفقه فرزندان نباشد، پرداخت
نفقه به عهده پدربزرگ خواهد بود و در صورتی که جد پدری هم زنده نباشد یا نتواند
نفقه بپردازد، تامین هزینه ها به عهده مادر خواهد بود و در صورتی که مادر هم نباشد یا خودش مشکلات معیشتی داشته باشد، به عهده اجداد پدری و اجداد مادر یعنی مادربزرگ پدری یا مادربزرگ مادری خواهد بود. بنابراین
نفقه فرزندان به ترتیب ابتدا به عهده پدر، دوم پدربزرگ پدری، سوم مادر، چهارم مادربزرگ پدری و هم مادربزرگ مادری و پدربزرگ مادری خواهد بود.