اثر بخشی تکالیف شناختی حرکتی بر بهبود علائم نارساخوانی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی پایه چهارم

دیسلکسیا یا نارساخوانی یکی از زیرنوع های اختلالات یادگیری است که در آن مشکل اصلی ناتوانی در صحیح و روان خواندن یک متن می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی تکالیف شناختی حرکتی بر بهبود علائم نارساخوانی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی پایه چهارم شهر تهران صورت گرفت. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان پایه چهارم مدارس شرق تهران تشکیل دادند که از میان آن ها به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۴ دانش آموز مبتلا به اختلال نارساخوانی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شدند. پس از جایگزینی تصادفی آزمودنی ها در دو گروه کنترل و آزمایش و ارزیابی آزمودنی ها از طریق چک لیست بررسی نشانگان نارساخوانی، شرکت کنندگان گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای تکالیف شناختی حرکتی را انجام دادند اما گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکردند. پس از اتمام مداخله ارزیابی مجدد صورت پذیرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که تکالیف شناختی مبتنی بر حرکت می توانند به طور معنی داری علائم نارساخوانی دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی پایه جهارم را بهبود ببخشند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که انجام تکالیف شناختی ۸۲حرکتی می توانند علائم نارساخوانی را بهبود بخشند و از این تکالیف می توان به عنوان مداخله ای جهت بهبود علائم اختلال نارساخوانی استفاده کرد.

Keywords:

تکالیف شناختی , نارساخوانی , دانش آموزان