بررسی میزان آگاهی کارکنان شهرداری داراب از ماده ۷ قانون مدیریت پسماند

برنامه محیط زیست ملل متحد (United Nations Environment Programme) یکی از نهاد های وابسته به سازمان ملل متحد است که در زمینه حفظ محیط زیست فعالیت می کند. این نهاد پسماند را شئ یا مواد نیازمند به دفع یا پردازشی تعریف می کند که مالک آن ها، دیگر نیازی به آن ها نداشته و یا استفاده ای از آن ها نمی کند. در واقع پسماند ها نتیجه کار و فعالیت انسان می باشند و نیاز به مدیریت ویژه جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست دارند در راستای تحقق این هدف در کشور ما به استناد اصل پنجاهم (۵۰) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور حفظ محیط زیست کشور از آثار زیانبار پسماندها و مدیریت بهینه آنها، کلیه وزارتخانه ها و سازمانها و موسسات و نهادهای دولتی موظفند مقررات و سیاستهای مقرر در این قانون را رعایت نمایند.هدف نوشتار حاضر، بررسی میزان آگاهی کارکنان شهرداری داراب از قانون مدیریت پسماند به ویژه ماده ۷ این قانون است ،لذا در این راستا به بررسی سیاست های کلی ابلاغی محیط زیست (۱۳۹۴)، قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (۱۴۰۰ ۱۳۹۶)، قانون مدیریت پسماندها مصوب(۱۳۸۳) و قانون شهرداری ها پرداخته شد که نتایج بررسی های انجام شده نشان داد مشارکتهای مردمی عامل موثری در مدیریت پسماند است و شهرداری می تواند در صورت جلب مشارکت مردمی در تولید کمتر زباله ، جمع آوری اصولی ضایعات تفکیک شده از مبدا، بازیافت و دفع مناسب پسماند شهری به وضعیت مطلوبی در حوزه پسماند دست یابد.

Keywords:

آگاهی , قانون مدیریت پسماند , شهرداری