بررسی شکل گیری مفهوم سکولاریزاسیون در مسیحیت

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 30

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HISS-5-59_050

تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1403

Abstract:

مطالعه حاضر به بررسی شکل گیری مفهوم سکولاریزاسیون در مسیحیت پرداخته است. تعریف سکولاریزاسیون در پیوند تنگاتنگی با دین است، به گونه ای که هر تعریفی از دین، بر معنای سکولاریزاسیون (به معنای نفی دین از صحنه زندگی) اثر می گذارد. از منظر ویلسون نویسنده، اساسا نمی توان تعریفی جامع و مورد اتفاق از سکولاریزاسیون ارائه کرد؛ اما می‎توان بر این نکته اتفاق داشت که سکولاریزاسیون مفهومی سلبی بوده، فاقد قابلیت‎های ایجابی است و در آن معلوم نیست چه چیزی باید جایگزین دین شود. رشد دانش تجربی، نهادینه شدن شکاکیت در علم و کم شدن احساس وابستگی انسان به امور الهی در سایه تکامل فنون جدید، آینده محورشدن جامعه جدید برخلاف گذشته محور بودن جامعه سنتی، فردگرایی ناشی از جابه جایی اجتماعی جغرافیایی و جداسازی انسان ها از بافت های جمعی. در نهایت، ویلسون با اشاره به روند سکولاریزاسیون در جوامع دیگر، در صدد بیان این نکته است که نه تنها در اروپا، بلکه در سایر مناطق نیز سکولاریزاسیون با صنعتی شدن و پیشرفت‎های تکنولوژیک در حال وقوع و صیرورت است که از آن جمله می توان به امریکای لاتین، ژاپن، ترکیه، مصر، هند و افریقا اشاره کرد؛ گفتنی است با توجه به پیوند تعریف دین با تعریف سکولاریسم، باید بدین نکته تفطن داشت که مفهوم سکولاریزاسیون در جامعه مسیحی با مفهوم سکولاریزاسیون در جامعه اسلامی که در آن تلقی متفاوتی از دین و نسبت آن با عقل بشری وجود دارد فرق می کند. در غرب، هاروی کاکس (Harvey cox)، از علمای الهیات مدرن یکی از معروف ترین مدافعان طرز فکر غیردینی (دنیاگرایی) که بین طرز فکر غیردینی و غیردینی شدن تقابل قایل شده بود، دومی را قابل قبول دانست و اولی را رد کرد به عقیده کاکس، "غیر دینی شدن" عبارت از جریان تاریخی است که قابل برگشت نمی باشد و به وسیله آن جوامع از تسلط کلیسایی و عقاید تعصب آمیز مابعدالطبیعه آزاد می شوند. ولی "طرز فکر غیردینی" خود یک ایدئولوژی است که جهان بینی محدودی ارائه می دهد و خودش یک دین جدید است.

Authors

سیدمحمدحسین عبادی

کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه تهران