تاثیر جیره غذایی حاوی پروبیوتیک اختصاصی بر برخی از شاخص های رشد، ایمنی، آنزیم های کبدی و فلور باکتریایی روده بچه تاسماهی پرورشی ایرانی Acipenser persicus

این مطالعه به منظور افزایش راندمان تولید بچه تاسماهی ایرانی در راستای برنامه­های بازسازی ذخایر و توسعه پرورش آنها در کشور انجام شد. برای انجام این آزمایش، ۶۰۰ قطعه بچه­ تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) در قالب چهار تیمار (با سه تکرار) به ترتیب (۷۴/۰ ± ۷۶/۱۰ گرم و ۷۰/۰ ± ۴۹/۱۴ سانتی­متر) به ۱۲ مخزن فایبرگلاس با حجم ۳۰۰ لیتر معرفی شدند. بچه­ماهیان به مدت ۶۰ روز پرورش یافتند. غذای بچه­ماهیان با ۱۵۰، ۳۰۰ و ۴۵۰ میلی­گرم از پودر حاوی ۴ سویه باکتری Lactococcus lactis، Pediococcus pentosaceus، Weissella cibaria و Enterococcus faecalis برای ساخت غلظت­های مشخص ۱۰۹ × ۵/۱ (تیمار ۲)، ۱۰۹ × ۳ (تیمار ۳) و ۱۰۹ × ۵/۴ پرگنه باکتری در گرم (تیمار ۴) به ازای هر کیلوگرم غذا تهیه شد. جیره گروه شاهد (تیمار ۱) نیز بدون باکتری­های پروبیوتیک بود. نتایج نشان داد که در تیمارهای مختلف اختلاف معنی­داری در شاخص­های رشد وجود نداشت (۰۵/۰فلور باکتریایی روده نشان داد که کمینه و بیشینه مقدار این شاخص­ها با اختلاف معنی­دار به ترتیب در تیمارهای ۲ و ۱ مشاهده شدند (۰۵/۰>p). بیشینه تعداد باکتری­های پروبیوتیک روده در تیمار ۲ و کمینه آن در تیمار ۴ با اختلاف معنی­دار (۰۵/۰>p) رخ داد. اگرچه جیره دارای پروبیوتیک نتوانست در بچه تاسماهی ایرانی در بازه وزنی ۶۰-۱۰ گرم در شاخص­های رشد تاثیر معنی­دار ایجاد کند، اما جیره حاوی پروبیوتیک با غلظت ۱۰۹ × ۵/۱ کلنی باکتری در گرم (تیمار ۲) به طور معنی­دار سبب بهبود شاخص­های ایمنی، آنزیمی و فلور باکتریایی روده شد.

Keywords:

تاسماهی ایرانی , پروبیوتیک , رشد و ایمنی , آنزیم های کبدی , فلور باکتریایی