تاثیر سطوح مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) پرورش یافته در دو محیط آبی

هدف از این مطالعه، بررسی اثرات دوره­های کوتاه مدت محرومیت غذایی بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیبات شیمیایی بدن لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورش یافته در سطوح شوری ۵/۰ گرم در لیتر (آب شیرین) و ۹۵/۱ گرم در لیتر (لب شور) بود. لاروهای ماهی با میانگین وزن ۱۰ ± ۳۰۰ میلی­گرم به مدت ۴۰ روز تحت سه رژیم غذایی شامل یک گروه با تغذیه پیوسته (شاهد) و دو گروه دیگر S۲ + F۵ و S۲ + F۲ (F: تغذیه و S: گرسنگی) قرار گرفتند. نتایج عملکرد رشد نشان داد که تفاوت معنی­دار آماری بین تیمارهای مختلف وجود دارد (۰۵/۰P<). بیشترین وزن نهایی در تیمار شاهد با تغذیه مستمر (۱۳/۲۳ ± ۴۷/۱۹۳۵میلی­گرم) به دست آمد. نتایج نشان داد که نسبت کارایی پروتئین، چربی و انرژی لاشه به­ طور معنی­داری در تیمار شاهد در مقایسه با تیمارهای آزمایشی ارتقاء یافته است (۰۵/۰P˂). بیشترین میزان نسبت کارایی پروتئین، چربی و انرژی در تیمار شاهد به ترتیب ۷۰/۱، ۲۶/۵ و ۵۶/۰ بود. در پایان آزمایش، آنالیز ترکیبات بیوشیمیایی بدن انجام شد. بیشترین میزان پروتئین خام در تیمار شاهد به میزان ۶۵/۷۴% و کمترین آن در تیمار S۲ +F۲ به میزان ۷۲/۵۹% به دست آمد. نتایج نشان داد محرومیت غذایی در مرحله لاروی پرورش، اثر منفی بر عملکرد رشد و ترکیبات بدن دارد.

Keywords:

لارو ماهی قزل آلا , محرومیت غذایی , شوری آب , رشد , ترکیبات شیمیایی بدن