بررسی منظر سازی طبیعی و پایدار در پارک های جنگلی شهری با تاکید بر کاربری گیاهان بومی (مطالعه موردی : پارک جنگلی چیتگر)

با گسترش شهرها و افزایش جمعیت آنها، نیاز به فضاهای سبز برای ایجاد تعادل اکولوژیک اهمیت می یابد. پارک ها و جنگل های شهری به عنوان فضاهای سبز کلان بر ویژگی های زیست محیطی و اکولوژی شهری تاثیر مثبت می گذارد و با پاسخگویی به نیازهای تفریحی و تفرجی می تواند بر ساختار و خدمات رسانی شهری تاثیر مهمی داشته باشد. تحقیق حاضر با هدف دستیابی به اصول و مبانی طراحی پارک ها و جنگل های شهری با استفاده از کاربری گیاهان بومی در راستای حفظ و بازگرداندن پایداری مناظر طبیعی انجام شده است . از آنجا که استفاده از گیاهان بومی در رویکرد منطر سازی پایدار مهمترین اصل است ، بنابراین برداشت ها و بررسی های میدانی بر روی گیاهان بومی اکوسیستم تهران (در مقیاس کلان) و اکوسیستم پارک جنگلی چیتگر (در مقیاس خرد) بر اساس معیارهای زیبایی ، دوام و پایداری نسبت به شرایط محیطی ، مقاومت به آفات و بیماری ها و توانایی نگهداری آسان انجام پذیرفته است .نوع پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی - موردی بوده و اطلاعاتی که ملزم به پژوهش بوده از روش های اسنادی -کتابخانه ای گردآوری شده است . در این تحقیق سعی بر این بوده که ضمن بررسی اشکال کاربری گیاهان بومی ، اهمیت و ضرورت آن، به مطالعات اقلیمی در فضای سبز و همچنین به معرفی گونه های گیاهی مناسب جهت بکارگیری در پارک جنگلی چیتگر پرداخته شود. نتایج این پژوهش نشان دهنده این است که استفاده از گونه های گیاهی بومی ، علاوه بر ایجاد تنوع و زیبایی همچنین در کاهش آلودگی های هوا، صوتی و... به دلیل نیازهای کمتر و سازگاری بیشتر از نظر هزینه نگهداری موثر واقع می گردد.

بررسی منظر سازی طبیعی و پایدار در پارک های جنگلی شهری با تاکید بر کاربری گیاهان بومی (مطالعه موردی : پارک جنگلی چیتگر) Keywords:

فضای سبز شهری , گیاهان بومی , پارک جنگلی چیتگر