کاربرد سیستم های پشتیبان تصمیم گیری فضایی در توسعه پایدار شهری و روستایی

سامانه های پشتیبان تصمیم گیری مکانی مزایای بسیاری در حل مسائل تصمیم گیری دارند و از سال های اخیر در مطالعات ارزیابی پایداری رشته های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. این سامانه ها، از طریق ارزیابی های فضایی خود سبب هدایت توسعه پایدار می شوند. این سیستم ها، از آنجا که امکان ارزیابی فضایی دقیق از وضعیت منابع محلی و تخصیص منطقی منابع فضایی سرزمین برای شهرها و روستاها را میسرمی سازد، به توسعه پایدار این مناطق کمک شایانی می کند. توسعه پایدار را می توان به عنوان فرآیند «حکمرانی» در نظر گرفت. بهبود پایداری به عنوان نیازفوری تخصیص منطقی منابع تولید، زندگی و محیط زیست برای ارتقای توسعه پایدارشهری و روستایی اهمیت زیادی دارد. فضا که تامین کننده این منابع بوده، مهمترین منبع حمایت از توسعه پایدارشهری و روستایی است. ارزیابی فضایی، پیش نیاز اطمینان از تخصیص منطقی دارایی های شهری و منابع روستایی می باشد. ارزیابی پایداری فضاهای روستایی، به طبقه بندی مسائل پژوهشی مطالعات روستایی، هدفگذاری بر توسعه پایدارو منابع فضایی روستاها، بهبود چندجانبه پایداری شهری وروستایی،شناسایی و بهبود چیدمان فضایی اشاره دارد. به طور کلی،ارزیابی پایداری فضاهای شهری و روستایی ارتباط نزدیکی با اصطلاح تصمیم گیری فضایی دارد که به نوبه خود انتخاب برنامه ها یا استراتژی های بعدی را هدایت می کند. این ارزیابی، ابعاد بسیاری نظیر منابع طبیعی، امکانات عمومی،خدمات، انرژی، مدیریت و برنامه ریزی را در شامل می گردد. مطالعات نشان داده است که ارزیابی وتصمیم گیری فضایی مرتبط با شهر و روستا یک کار پیچیده است. لذا، دستیابی به اهداف پایداری نیازمند رویکردهای تصمیم گیری مبتنی بر ابزار و دانش است. سیستمهای پشتیبان تصمیم گیری مکانی برای کمک به تصمیم گیرندگان طراحی می شود. این سامانه ها، انتخابی مفید و کارآمد برای حل مشکلات پایداری درمناطق شهری و روستایی است. این پژوهش با روش توصیفی و براساس داده های اسنادی در تلاش است تا کاربرد سیستم های پشتیبان تصمیم گیری مکانی در توسعه پایدار شهری و روستایی را بررسی نماید.

Keywords:

سیستم های پشتیبان تصمیم گیری فضایی , توسعه پایدار شهری , توسعه پایدار روستایی