برر سی حقوقی قراردادهای ورزشی در نظام حقوقی ایران

به دلیل اهمیت و تاثیر ی که ورزش در سلامتی دارد و همچنین بدلیل محبوبیت روزافزون ستارگان دنیایورزش در سرتاسر جهان، اهمیت حقوق ورزشی رو به افزایش اس ت که از این جهت، مسائل جدیدی همچوننحوه انعقاد قرارداد و مسئولیت های ناشی از آن را برای هریک از طرفین قرارداد به همراه دارد. قرارداد هایورزشی در عرصه داخلی و بین المللی دارای خلاء ها و کمبودهای فراوانی هستند. این مقاله با هدف بررسیحقوقی قراردادهای ورزشی در نظام حقوقی ایران، از حیث اوصاف، ارکان و شرایط آن ها (اعم از شرایطعمومی مذکور در ماده ۱۹۰ قانون مدنی و اختصاصی) و همچنین بررسی اختلافات موجود در زمینه ماهیتاینگونه قرارداد ها از طریق مقایسه آن با قرارداد های مشابه، بصورت توصیفی- تحلیلی و با روش کتابخانه ای انجام پذیرفته است. قراردادهای ورزشی، قائم به شخص بوده و از جمله عقود تشریفاتی، الحاقی،مستمر و دو عهدی می باشند. این قراردادها از حیث تعریف و ارکان، با قرارداد کار شباهت دارند، به اینصورت که هر دو در زمره عقود الحاقی و مستمر هستند و همچنین، طرف الحاق شونده از طرف دیگر تبعیتحقوقی دارد اما مقررات حاکم بر قراردادهای ورزشی در فدراسی ون های ورزشی به تصویب می رسند وبرخلاف قرارداد کار، قراردادهایی تشریفاتی هستند و بیش از حمایتی بودن، هدفشان برقراری و حفظ نظمعمومی جامعه است. با توجه به ارکان و ویژگی های قرارداد ورزشی، این قراردادها دارای ویژگی هایمنحصر به فردی بوده که ذیل ماده ۱۰ قانون مدنی بعنوان عقود نامعین قرار می گیرند.

Keywords:

قرارداد ورزشی , فدراسیون ورزشی , اجاره اشخاص , قرارداد کار