بررسی تاثیر عیار سیمان و هوازا بر مقدار جذب آب موئینه در پوشش بتنی کانال های انتقال آب

در این پژوهش تاثیر مقادیر مختلف افزودنی حباب ساز و عیار سیمان بر میزان جذب آب موئینه پوشش کانال های آبرسانی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ۱۵ طرح اختلاط با نسبت آب به سیمان ۴۵/۰ و کاربرد ۴ سطح عیار سیمان ۲۷۵، ۳۲۵، ۳۵۰، ۳۷۵و ۴۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب و سه سطح افزودنی هوا ساز صفر، ۰۱/۰و ۰۳/۰ درصد وزنی سیمان، در نظر گرفته شد. سپس آزمایش های مختلف شامل: مجموع هوای بتن، چگالی و اسلامپ بر روی بتن تازه و آزمایش جذب آب موئینه، بر روی آزمونه های بتن سخت شده انجام گرفت. نتایج آزمایش ها روی بتن تازه نشان داد که با افزایش مقدار حباب هواساز مصرفی، در عیارهای ۲۷۵ و ۳۲۵ (عیارهای کمتر از ۳۳۰)، مقدار هوای کل مخلوط کاهش و چگالی افزایش یافت ولی برای عیارهای بالای ۳۳۰ (۳۵۰، ۳۷۵ و ۴۰۰) کیلوگرم بر مترمکعب، مقدار هوای کل افزایش و چگالی کاهش نشان داد. نتایج آزمایش بر روی آزمونه های بتن سخت نشان داد که با افزایش عیار سیمان مقدار جذب آب موئینه افزایش می یابد. همچنین با افزایش مقدار حباب هواساز، مقدار جذب آب موئینه برای عیار سیمان کمتر از ۳۳۰ کیلوگرم بر مترمکعب افزایش و برای عیار سیمان بیشتر از آن کاهش یافته است. با بررسی نتایج ارائه شده مشخص گردید که برای مخلوط بتنی مناسب برای پوشش بتنی در کانالهای آبرسانی، عیار سیمان نباید کمتر از ۳۳۰ کیلوگرم بر مترمکعب باشد در عیارهای بالای ۳۳۰ کیلوگرم بر مترمکعب اختلاف زیادی بین ۰۱/۰ و ۰۳/۰ درصد افزودنی حباب هواساز نیست و لذا مقدار ۰۱/۰ درصد وزن سیمان توصیه می گردد.

Keywords:

جذب آب موئینه , پوشش بتنی , کانال های آبیاری , افزودنی حباب هواساز , دوام بتن