بررسی آزمایشگاهی تاثیر دوده سیلیس، مواد هوازا و نسبت آب به مواد سیمانی بر ریز ساختار و دوام پوسته شدگی روسازی های بتنی

پوسته شدگی در مجاورت نمک های یخ زدا یکی از چالش های اساسی دوام در روسازی های بتنی در مناطق سردسیر شناخته می شود. در این تحقیق اثر دوده سیلیس و مواد هوازا در روسازی های بتنی با سه نسبت آب به سیمان ۳۵/۰، ۴/۰ و ۴۵/۰ بر مقاومت فشاری، مقاومت الکتریکی و دوام بتن در برابر پوسته شدگی در مجاورت نمک یخ زدا بررسی شده و ساختار میکروسکوپی با استفاده از روش تخلخل سنجی جیوه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که بهترین عملکرد در آزمایش پوسته شدگی متلعق به نمونه حاوی دوده سیلیس و مواد هوازا می باشد. نتایج تخلخل سنجی جیوه نشان داد که دوده سیلیس ضمن اصلاح ریزساختار باعث کاهش حجم حفرات کل و شعاع حفره بحرانی نسبت به طرح شاهد گردیده است و از سوی دیگر به علت فعالیت پوزولانی مناسب حجم حفرات کوچکتر از ۱۰ نانو متر را افزایش داده است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی طرح ها حاکی از آن است که دوده سیلیس به علت فعالیت پوزولانی موثر باعث متراکم تر شدن ژل گردید. تصاویر طرح های هوادار حاکی از تشکیل حباب های کروی ، پایدار و دارای توزیع یکنواخت می باشد که مشاهدات ریز ساختاری، یافته های ماکروسکوپی از جمله دوام پوسته شدگی، مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی را تایید می نماید.

Keywords:

پوسته شدگی , ریزساختار , دوده سیلیس , مواد هوازا , روسازی بتنی