ارزیابی اثرات سازه های آبخیزداری مناطق خشک و نیمه خشک استان اصفهان از منظر شاخص های اقتصادی، اجتماعی و طبیعی

طرح های آبخیزداری اهداف متعددی در سطوح مختلف فنی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دارند که ارزیابی آن ها نیز باید در همین سطوح و در نظرگیری شرایط آبخیزنشینان صورت گیرد. از همین رو در پژوهش حاضر به تعیین شاخص های قابل اندازه گیری تحت تاثیر پروژه های آبخیزداری و بررسی ارتباط و اثر اجرای این طرح ها بر شاخص های اقتصادی، اجتماعی و طبیعی در چهار حوزه آبخیز شهری نطنز، سیبک فریدونشهر، هونجان شهرضا و قلعه قدم سمیرم در سطح استان اصفهان پرداخته شده است. اطلاعات موردنیاز داده های ایستگاه های هواشناسی، تصاویر ماهواره ای و نقشه های پوشش گیاهی، نقشه کاربری اراضی و اطلاعات میدانی در قالب مصاحبه و توزیع پرسشنامه، سطح سفره های زیرزمینی، تعداد دام و اطلاعات جمعیتی و آماری در دوره قبل و بعد از اجرای طرح طی ۲۰ سال (۱۳۷۵-۱۳۹۵) جمع آوری شده و به کمک ۲۷ شاخص و آزمون تی­استیودنت برای گروه های وابسته، موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داده است که اختلاف معنی­داری در شاخص های اجتماعی و طبیعی از دیدگاه بهره برداران در سطح احتمال پنج درصد بین دو دوره زمانی قبل و بعد از اجرای طرح در همه حوزه های آبخیز وجود دارد؛ اما نتایج در دوره قبل و بعد از اجرا در حوزه آبخیز شهر نطنز حاکی از تاثیر منفی طرح های آبخیزداری بر شاخص های اقتصادی هستند. به طور کلی نگرش مردم به اجرای عملیات در سطح حوزه های آبخیز مثبت ارزیابی شد که اثر پذیرش اجتماعی طرح ها بر روند موفقیت طرح نیز مشاهده شده است.

Keywords:

آزمون تی استیودنت , ارزیابی طرح , حوزه آبخیز , ماهواره لندست , مدیریت آبخیز