کارکرد ترتیب مولفه ها ی تحلیل حکم ذوقی در زیباشناسی کانت

کانت در بخش «تحلیل قوه حکم زیباشناختی»، در نقد قوه حکم، به تحلیل عملکردهای منطقی حکم ذوقی می پردازد. در میان مولفه های چهارگانه حکم، مولفه کمیت به اعتبار کلی آن نظر دارد. به طورکلی، کانت در بحث درباره حکم ذوقی ازحیث کمیت، در صدد است اثبات کند حکم ذوقی از کلیتی بهره مند است که این کلیت، با ابتنای به اصل پیشینی آن، سبب اعتبارش نزد همگان می شود و دراین راستا، وی احکامی را با عنوان «تاملی» معرفی کرده و آنها را از احکام اندراجی مطرح در دو نقد پیشین متمایز می کند. کانت احکام تاملی را به مثابه احکام کلی تبیین می کند و مدعی است آنها نیز مانند احکام اندراجی دارای اصلی پیشینی هستند؛ اما او کلیت حکم تاملی را نه با ارجاع به خصوصیات تعینی ابژه، بلکه با ارجاع به قابلیت درمیان گذاشتن حالت ضمیر سوژه، تصدیق می کند. کانت به منظور تبیین کلیت چنین احکامی، تمهیدی متفاوت را نسبت به روش تبیین احکام اندراجی، در نظر می گیرد. وی در چهارچوب تبیین عملکردهای منطقی این احکام، تحلیل مولفه کیفی حکم را بر تحلیل مولفه کمی آن مقدم داشته و تبیین بی علقه بودن حکم ذوقی را مبنایی برای امکان کلیت (اعتبار عمومی) آن قرار می دهد. پژوهش پیش رو در نظر دارد تا کارآمدی چنین تمهیدی را بررسی کند و اهمیتش را در تحلیل حکم زیباشناختی از منظری جدید کاوش کند.

Keywords:

کانت , زیباشناسی , حکم ذوقی , حکم تاملی , کیفیت , کلیت