تاثیر آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر بر مهارت های خواندن و انگیزش تحصیلی کودکان نارسا خوان

مهم ترین شاخص نارساخوانی، اختلال در مهارت های خواندن است که موجب کاهش انگیزه تحصیلی می­شود. این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر بر مهارت های خواندن و انگیزش تحصیلی کودکان نارسا­خوان انجام شد. طرح پژوهش، شبه­تجربی از نوع پیش­آزمون، پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی کودکان ۷ تا ۱۱ساله  نارساخوان شهر رشت بودند که در سال ۱۴۰۲  به مراکز اختلالات یادگیری مراجعه کردند. نمونه ۳۰ کودک نارساخوان که با روش در­دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش  و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش برنامه­آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر را طی ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه­ای دریافت کردند. در طی این مدت گروه ­کنترل فقط ابزار­ها را در مرحله پیش و پس­آزمون تکمیل ­کردند. ابزار مورداستفاده شامل  آزمون رسمی خواندن و نارساخوانی نما، مقیاس سنجش و برآورد هوش های چندگانه عابدی، و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد؛ نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر به عنوان زبان یادگیری، باتکیه بر توانایی های هوشی، در ارتقای مهارت های خواندن و انگیزش ­تحصیلی کودکان نارساخوان نقش معناداری داشت؛ بنابراین استفاده از ­آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر پیشنهاد می شود.

Keywords:

آموزش مبتنی بر هوش چندگانه گاردنر , انگیزش تحصیلی , مهارت های خواندن , نارساخوانی