در دنیای امروز، آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار، نقشی حیاتی در پیشرفت جوامع ایفا می کند. با توجه به پیچیدگی روزافزون دانش و مهارت های مورد نیاز در دنیای کار، اتکا به روش های سنتی آموزش دیگر پاسخگوی نیازها نیست. از این رو، الگوهای تلفیقی آموزش که از ترکیب روش های مختلف آموزشی مانند حضوری، آنلاین، غیرحضوری و ... استفاده می کنند، مورد توجه قرار گرفته اند.
ارزیابی اثربخشی آموزش در الگوهای تلفیقی، از اهمیت و ضرورت بالایی برخوردار است. چرا که به ما کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف این الگوها را شناسایی کنیم. عوامل موثر بر یادگیری در این الگوها را درک کنیم. برنامه های آموزشی را بهبود ببخشیم. منابع آموزشی را به طور موثرتر تخصیص دهیم. رضایت فراگیران را از آموزش افزایش دهیم. با وجود مزایای آشکار الگوهای تلفیقی آموزش، چالش هایی نیز در زمینه
سنجش اثربخشی این الگوها وجود دارد. تنوع روش های آموزشی، عدم وجود ابزارهای مناسب
ارزیابی و پراکندگی داده ها، از جمله این چالش ها هستند. در این مقاله، به بررسی
اصول و معیارهای موثر برای
سنجش اثربخشی آموزش در الگوهای تلفیقی پرداخته می شود. ابتدا، به مروری بر الگوهای تلفیقی آموزش و چالش های
سنجش اثربخشی آنها می پردازیم. سپس، به ارائه چارچوبی جامع برای
ارزیابی این الگوها می پردازیم. این چارچوب شامل
اصول و معیارهای مختلفی است که باید در هنگام
ارزیابی در نظر گرفته شوند. در نهایت، به بررسی برخی از ابزارها و روش های
ارزیابی که می توان از آنها برای
سنجش اثربخشی آموزش در الگوهای تلفیقی استفاده کرد، می پردازیم.