بررسی و مقایسه میزان حمایت مدرسه از دانش آموزان بر حسب جنسیت و مناطق استانی در مدارس

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 31

This Paper With 15 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IAPMHCONF01_067

تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1403

Abstract:

هدف بررسی و مقایسه میزان حمایت مدرسه از دانش آموزان بر حسب جنسیت و مناطق استانی در مدارس کل استان اصفهان بود. روش آن توصیفی-پیمایشی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشآموزان پایههای هفتم و هشتم مناطق چهاردهگانه استان اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل میداد. در این پژوهش باتوجه به هدف تعیین شده از روش نمونه گیری هدفمند (تمام شماری) استفاده شد. به این صورت که نتایج تایید شده همه دانشآموزان پایههای هفتم و هشتم شرکت کننده در آزمون سلامت روانی رفتاری سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مناطق ۱۴ گانه استان اصفهان (تعداد ۲۲۳۴۱ نفر) بهعنوان نمونه انتخاب شدند تا پس تحلیل دادهها و ترسیم نیمرخ سلامت دانشآموزان استان، نقشه خطرپذیری مناطق آموزش و پرورش استان و جامعه دانش آموزی مشخص شود. برای سنجش افراد از پرسشنامهای آزمون سلامت روانی – رفتاری استفاده گردید. دادهها در spss۲۳ تحلیل گردیند و برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استباطی استفاده شد. در آمار توصیفی با استفاده از جدول و نمودار توصیفی وضعیت سلامت روانی رفتاری دانشآموزان پرداخته شدهاست و در آمار استنباطی با استفاده از آزمون آماری t تک نمونهای به وضعیت هر یک از مقیاسها پرداخته شد. اطلاعات بهدست آمده برای میانگین کل متغیرها بهصورت جامع، جنس مذکر و مونث به شرح ذیل است:میانگین کل حمایت از مدرسه در کل(بدون تفکیک جنسی) ۳۰/۴ است. میانگین کل در پسران ۲۸/۴ و در دختران ۳۳/۴ است.بیشترین میزان آن بدوت تفکیک جنسی مربوط به منطقه مبارکه(۶۳/۴) است. در پسران منطقه اصفهان رود(۷۵/۴) و در دختران منطقه مبارکه (۲۴/۵) است. کم ترین میزان کل نیز مربوط به منطقه اصفهان مرکز(۵۳/۳) می باشد. در پسران منطقه اصفهان مرکز(۶۵/۳) و در دختران نیز اصفهان مرکز می باشد(۴۲/۳). نتایج حاکی از آن است که تقریبا میران علائم سلامت روان در دانشآموزان زیاد است و اگر اقدامات به موقعی صورت نگیرد این علائم ممکن است تشدید یابند. اگر مدرسه جایی باشد که فرد کمی آزادی داشتهباشد این مورد برطرف میشود.

Authors

خسرو احمدزاده شهیدیان

دستیارآموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاداسلامی واحد کرمان، کرمان، کرمان، ایران

علی اصغر ابراهیم زاده اصفهانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی صنعتی و سازمانی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

فاطمه ولی زاده

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه پزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز ، اهواز ، ایران

سوگند رحیمی

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی،گروه روان شناسی و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی گرگان، گرگان،ایران

محسن بیات

دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران