تقابل مابعدالطبیعه ارسطویی و نیوتنی در عصر ناصری: نقد محمدکریمخان کرمانی بر نظریه خورشیدمرکزی
Publish place: Metaphysics، Vol: 16، Issue: 37
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 26
This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MPHU-16-37_010
تاریخ نمایه سازی: 27 خرداد 1403
Abstract:
محمدکریمخان کرمانی (۱۲۲۵ - ۱۲۸۸ق) در رساله فی تزییف کتاب افرنجی فی حرکات الافلاک (۱۲۶۹ق) خلاصه ای عربی از کتابی درباره نظریه خورشیدمرکزی و تبیین آن بر اساس مکانیک دکارت و نیوتن را آورده و آن را نقد کرده است. می دانیم خورشیدمرکزی و مکانیک باوری بر اساس تفسیری جدید از مابعدالطبیعه ریاضیباوری فیثاغورسی ایجاد شده بود. کرمانی، بر اساس اصول مابعدالطبیعی ارسطویی مکان و حرکت، دلایل قائلان به خورشیدمرکزی و تبیین های مکانیکی جدید آن ها را رد کرد و دلایل تجربی را برای نفی زمین مرکزی و پذیرش خورشیدمرکزی کافی نمی دانست. به عقیده او، تبیین های دکارتی و نیوتنی برای خورشیدمرکزی با اصول مابعدالطبیعی حرکت طبیعی و نفی خلا سازگار نیستند. کرمانی با تغییر در ویژگی صلبیت افلاک و پذیرش رقت آنها، تغییری در مفهوم سنتی فلک ایجاد کرد تا به دلایل خورشیدمرکزی پاسخ دهد. علاوه بر این، او معتقد بود دلایلی تجربی نیز برای نفی خورشیدمرکزی و حرکت زمین وجود دارند، و اشکالات آزمایش های موید حرکت زمین را نشان داد. او آیات قرآن را نیز مخالف خورشیدمرکزی می دانست. نظام فلسفی - عرفانی مذهب شیخیه انگیزه ای برای رد نجوم جدید بود، اما کرمانی، مانند بسیاری از همتاهای مسیحی ارسطویی او در قرن هفدهم میلادی، برای مخالفت خود با نجوم جدید فقط بر نظام عقیدتی خود تاکید نکرد.
Keywords:
Authors
امیرمحمد گمینی
پژوهشکده تاریخ علم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
