گستره مفهومی ولی بیمار در تبصره ۲ ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲

قانون گذار در تبصره ۲ ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی، ولی بیماران ناهوشیار را جهت رضایت درمان یا برائت از خسارات، ولی خاص همانند پدر و ولی عام (مقام رهبری) معرفی می نماید. این تبصره برگرفته از متون فقهی است و سوالی که درخصوص تبصره مزبور وجود دارد، این است که مقصود از ولی خاص، چه کسی است؟ آیا اقارب بیمار صلاحیت امضای برائت نامه پزشکی را دارند؟ پژوهش حاضر که به روش تحلیلی توصیفی نگاشته شده است، با بررسی موارد استناد در کلام فقیهان، به این نتیجه می رسد که آیه «اولو الارحام بعضهم اولی ببعض» را می توان به عنوان یک قاعده عام در پاسخ به سوال فوق پذیرفت و در فرض بیهوشی بیماری که از تحت ولایت خارج شده است نیز می توان برای اخذ برائت به خویشانش مراجعه کرد. بررسی های حقوقی و فقهی از جمله تدقیق در موارد استعمال و استناد فقهای امامیه به آیه مذکور از طریق عمومیت بخشیدن به آیه و یا تنقیح مناط و همچنین قاعده «لاضرر» و تامل در رویه حاکم بر فضای پزشکی کشور در حال حاضر، این فرضیه را قوت می بخشد که منظور از ولی در این تبصره، ولی قهری نبوده، بلکه رضایت یکی از بستگان درجه یک بیمار (ولی عرفی)، از نظر فقهی و حقوقی، صحیح و موجب معافیت پزشک از مسئولیت خواهد شد.

گستره مفهومی ولی بیمار در تبصره ۲ ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ Keywords:

ولی بیمار , ولی شرعی , ولی عرفی , ولی قهری , اولوالارحام