آموزشهای غیرمستقیم حمل و نقل در فضاهای شهری تهران

امروزه توسعه شهرها و شهرنشینی دستگاههای ذیربط را جهت حفظ نظم در سطح شهر به آموزش شهروندان در زمینه های حمل و نقل واداشته است. در این زمینه مقالات بسیاری نوشته شده است که اغلب تنها به بیان مباحث نظری شیوههای آموزش شهروندی بسنده کردهاند و این مسئله باقی میماند که چگونه میتوان از طریق آموزش غیرمستقیم شهروندان سبب افزایشآگاهی مردم در حوزه حمل و نقل شد. اینکه محیط شهر چگونه در آموزش شهروندان خود مؤثر است؟ فضاهای شهری چگونه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم آموزشهای شهروندی را به مخاطبان خود انتقال میدهند؟ پرسشهای اصلی نوشتار است. روش تحقیق این پژوهش کیفی، تکنیک تحقیق تحلیلی-توصیفی و روش سنجش مقایسهای- تطبیقی و روش گردآوری اطلاعات اسناد کتابخانهای است.در مراحل استدلال، صد نمونه از فضاهای عمومی که ارتباط مستقیم با حمل و نقل در شهر دارند، انتخاب شده و در هر یک از آنها شیوه انتقال مفاهیم آموزشی در دو دسته آموزش مثبت یا منفی، مورد بررسی قرار گرفته است. دستاوردهای حاصله از مطالعات صورت گرفته نشان میدهد که شهر از طریق ساختارهای فیزیکی خود، بزرگترین و مؤثرترین عامل در آموزش شهروندان محسوب میشود بگونهای که به صورت غیرمستقیم علاوه بر آموزش مفاهیم، آنها را در زندگی شهروندان نهادینه میسازد.

Keywords:

آموزش شهروندی , آموزش غیرمستقیم , مدیریت شهری