اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداشت بدنی و اضطرا ب در زنان یائسه

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداشت بدن ی و اضطراب در زنان یائسه بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را زنان یائسه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر مشگین شهر در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند که از بین آنان تعداد ۳۶ نفر به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۸ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی هشت جلسه ای ۷۵ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هیز و همکاران، ۲۰۱۲) دریافت کردند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه خودتوصیف گری بدنی مارش (۱۹۹۶) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لاوبیوند و لاوبیوند، ۱۹۹۵) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) با نرم افزار SPSS۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های به دست آمده نشان دداد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر خودپنداشت بدنی و اضطراب زنان یائسه داشت (P<۰/۰۱). براساس این نتایج میتوان بیان نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش خودپنداشت- بدنی و کاهش اضطراب در زنان یائسه موثر بود.

Keywords:

اضطراب , درمان درمان پذیرش و تعهد , خودپنداشت بدنی , یائسگی