اثر بخشی بهسازی روابط به شیوه گاتمن بر تعهد زناشویی زنان شهراصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی بهسازی روابط به شیوه گاتمن بر تعهد زناشویی زنان شهراصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان شهراصفهان تشکیل داد. از بین ۳۰ نفر آنها افرادی که تمایل به شرکت در پژوهش را داشته و ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند، به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. مرحله اول پژوهش، پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (۲۰۰۷) بین ۳۰ نمونه مورد نظر توزیع شد. ۱۵ نفر از زنانی که در پرسشنامه نمره کمتری کسب کردند به عنوان گروه آزمایش، و ۱۵ نفر دیگر به عنوان گروه گواه درنظر گرفته شدند. سپس نمونه مورد مطالعه در گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه (هر هفته دو جلسه ۶۰ دقیقه ای) تحت آموزش قرارگرفتند. پس از اتمام جلسات آموزشی، هر دو گروه مجددا به وسیله همان آزمون ها مورد پس آزمون قرار گرفتند؛ داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی یعنی میانگین و انحراف معیار و روش استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیروکوریانس تک متغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که آموزش بهسازی روابط به شیوه گاتمن سبب افزایش تعهدزناشویی زنان شد. (P<۰/۰۵ ) . همچنین آموزش بهسازی روابط به شیوه گاتمن بر بهبود مولفه های تعهد زناشویی زنان شهر اصفهان شد (P<۰/۰۵).

Keywords:

بهسازی روابط به شیوه گاتمن , تعهد زناشویی , تعهد به همسر , تعهد به ازدواج , تعهد اجباری