اثربخشی درمان فرندز بر تابآوری و شادکامی کودکان ۱۰ - ۱۲ ساله پسر

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فرندز بر تاب آوری و شادکامی کودکان ۱۰ - ۱۲ ساله پسر بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه به شمار می رفت. کلیه کودکان پسر ۱۰ تا ۱۲ ساله دبستان پسرانه البرز در منطقه ۲ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ جامعه آماری این مطالعه را تشکیل میدادند. تعداد ۳۰ نفر از این کودکان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) گمارده شدند. روی گروه آزمایش پروتکل درمانی فرندز برای زندگی (بارت و همکاران، ۲۰۰۶) طی ۱۰ جلسه اجرا شد، درحالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها در هر دو گروه در ابتدای پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) و مقیاس تاب آوری کودکان و نوجوانان انگار و لیبنبرگ (۲۰۰۹) را پاسخ دادند و پس از پایان مداخله مجددا هر دو پرسشنامه را تکمیل کردند. برای بررسی فرضیات پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که درمان فرندز بر تابآوری و شادکامی کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله پسر تاثیر می گذارد. به عبارت دیگر؛ درما ن فرندز منجر به افزایش تاب آوری و شادکامی کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله پسر می شود. بر همین اساس؛ برنامه ریزی برای اجرای کارگاه ها و درمان های مبتنی بر الگوی فرندز برای کودکان مفید به نظر می رسد.

Keywords:

درمان فرندز , تاب آوری , شادکامی , کودکان پسر