بیوپلیمرهای فرامولکولی به عنوان مواد زیستی نوآورانه برای افزایش جذب عناصرغذایی و کاهش پاتوژن های گیاهی

کشاورزی پای دار نقش مهمی در برآوردن نیاز به رشد جهانی برای غذای ایفا می کند و در عین حالطبیعی نامطلوب زیست محیطی ناشی از استفاده بیش از حد از آفت کش های مصنوعی و کودهایمعمولی را به حداقل می رساند. از آنجایی که پلیمرهای زیستی تجدیدپذیر هستند، یک راه حل عملیجهت افزایش پایداری و بهره وری کشاورزی ارائه می دهند. بیوپلیمرهای فوق مولکولی به دلیل ویژگیهای متمایز و فراتر از پلیمرهای زیستی رایج در این زمینه بسیار قابل توجه هستند. این بیومواد بهمحرک ها پاسخ می دهند و پتانسیل خود ترمیمی دارند. ترکیب این مولکول های کاربردی بخش هایمختلف کشاورزی ازجمله اصلاح خاک و مدیریت بیماری های گیاهی می تواند کاربردهای جدیدکشاورزی را تسهیل کند. این مطالعه تاثیر بالقوه بیوپلیمرهای فو ق مولکولی را در کاربردهایی از جملهتاثیر آنها بر جذب عناصر غذایی و مدیریت بیماری های گیاهی بررسی می کند و به صراحت به تواناییآنها در افزایش بهره وری کشاورزی می پردازد . پلیمرهای زیستی آزادسازی کنترل شده مواد زیست فعالرا فراهم می کنند و تحویل هدفمند عوامل زیست فعال و محرک های زیستی را تسهیل می کنند. اینآزادسازی کنترل شده در کنار استفاده از عوامل ضد باکتریایی حفاظت از محصول را افزایش دهند، درحالی که طبیعت دوستدار محیط زیست آنها کشاورزی پایدار را ترویج می کند. این نمای کلی بینشهای ارزشمندی را در مورد کاربرد عملی و بهینه سازی بیوپلیمرهای فوق مولکولی در کشاورزی پایدارجهت انکپسولاسیون باکتری های پروبیوتیک گیاهی ارائه می دهد. در نهایت، هدف کمک به توسعه راهحل های نوآورانه و سازگار با محیط زیست ا ست که می تواند بهره وری کشاورزی را افزایش دهد و درعین حال اثرات زیست محیطی را به حداقل برساند.

Keywords:

پلیمرهای زیستی , پلیمرهای فراملکولی , بیماری های گیاهی , آزادسازی کنترل شده , کشاورزی پایدار.