اثربخشی آموزش تمرین های ذهن آگاهی بر بهبود واکنش پذیری به استرس دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه

طرح پژوهش حاضر از نظر هدف جزء طرح های کاربردی و از نظر ماهیت، شبه آزمایشی (نیمه آزمایشی) و از نظر اجرا، پیش آزمون-پس آزمون و با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که تعداد ۳۰ نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارداده شدند. هشت جلسه تمرینات پروتکل درمان گروهی ذهن آگاهی هافمن و گومز (۲۰۱۷) برای گروه آزمایش درنظر گرفته شد و هر دو گروه با مقیاس واکنش پذیری نسبت به استرس ادراک شده (PSRS) شولتز و همکاران (۲۰۱۱) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. درنهایت داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD در نرم افزار SPSS-۲۶ تجزیه و تحلیل شد. یافته ‎ ها نشان داد که بین میانگین نمرات واکنش پذیری به استرس در دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت آماری معنی داری وجود دارد (F=۴/۸۴, Fta=۰/۱۰۱, p<۰/۰۵). همچنین نتایج آزمون تعقیبی در مرحله پیگیری نیز نشان داد که نتایج واکنش پذیری به استرس در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری معنادار است (p<۰/۰۵). باتوجه به یافته ها، آموزش تمرینات ذهن آگاهی بر بهبود واکنش پذیری به استرس دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه اثربخش است و می توان از این روش برای کاهش مشکلات ناشی از رویدادهای تنش زا در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ویژه استفاده کرد.

Keywords:

تمرین های ذهن آگاهی , واکنش پذیری به استرس , دانش آموزان , اختلال یادگیری ویژه