تدوین و اعتبارسنجی مداخله مبتنی بر نظریه خودتعیین گری با هدف ارتقای بهزیستی ادراک شده در روابط دوستانه در سرآغاز جوانی

زمینه: آغاز دوره جوانی از ۱۸ تا ۲۵ سالگی، مفهومی نوظهور در بررسی گستره زندگی است. کیفیت روابط دوستانه در آغاز جوانی به افراد کمک می کند تا بر چالش های تحصیلی و شخصی غلبه کنند و بهزیستی آنها را تسهیل کند. به نظر می سد طراحی مداخلاتی که به بهبود بهزیستی در روابط دوستانه کمک کند ضروری است. هدف: هدف از پژوهش حاضر طراحی مداخله مبتنی بر نظریه خودتعیین گری (SDTI) با هدف ارتقای بهزیستی ادراک شده در روابط دوستانه در سرآغاز جوانی بود. روش: طرح پژوهش کیفی، از نوع تدوین و اعتبارسنجی بود. در این پژوهش مداخلات مبتنی بر نظریه خودتعیین گری بررسی و از خلال مبانی نظری و پژوهشی در چارچوب خودتعیین گری، مداخله متمرکز بر بهزیستی ادراک شده در روابط دوستانه (شامل سرزندگی، رضایت، تعهد، صمیمیت، اعتماد و همدلی) تدوین شد. روایی محتوایی برنامه مداخل از طریق نظرات صاحب نظران بررسی شد. یافته ها: مداخله تدوین شده شامل هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای با محوریت نیازهای بنیادین روان شناختی در روابط دوستانه (شامل سرزندگی، رضایت، تعهد، صمیمیت، اعتماد و همدلی) بر اساس دیدگاه متخصصان از روایی محتوایی مطلوبی برخوردار بود. شاخص CVR بزرگتر از ۹۹/۰ و شاخص CVI نیز بزرگتر از ۷۹/۰ بود. نتیجه گیری: این مداخله آموزشی با در نظر داشتن اهداف در روابط دوستانه، شناخت نیازهای بنیادین روانشناختی در روابط و تکنیک های حمایت از این نیازها در دوستان و خودتنظیمی در روابط دوستانه، می تواند مداخله ای اثربخش در بهبود کیفیت روابط در سرآغاز جوانی باشد.

Keywords:

بهزیستی , روابط دوستانه , سرآغاز جوانی , نظریه خودتعیین گری , ۱۸ تا ۲۵ سالگی , روایی محتوایی