تاثیر غیبت پدر بر رفتارهای ناشی از آسیب های خیابانی کودکان دبستانی : تاثیر واسطه ای خود کنترلی

کودکان دبستانی کاربران آسیب پذیر جاده هستند. در این سن ، توانایی خودکنترلی کودکان به صورت نابالغ است و هنوز در حال رشد است و بنابراین نیاز به همراهی و آموزش بیشتر والدین دارند. با این حال، با افزایش سرعت توسعه اجتماعی و ۱ اقتصادی ، بسیاری از والدینی که در شهرک ها زندگی می کنند، کار در شهرهای بزرگ را انتخاب کرده اند. در حال حاضر، اثرات فقدان آموزش والدین بر ایمنی عابران پیاده و یا مکانیسم هایی که در پس این تاثیرات نهفته است ، ناشناخته است .بنابراین ، این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین غیبت والدین و رفتارهای عابر پیاده انجام شد. کودکان دبستانی و ارائه یک مدل واسطه ای برای بررسی اثر واسطه ای توانایی خودکنترلی . در این مطالعه ، یک نظرسنجی پرسشنامه ای با ۱۹۷ دانش آموز دبستانی در کلاس های چهارم تا ششم در شهرستان قرچک و ورامین انجام شد. در این پژوهش از مقیاس خودکنترلی دانش آموز و مقیاس رفتار عابر پیاده استفاده شد. نتایج به شرح زیر بود: اولا، کودکان دارای پدر غایب ، توانایی برنامه ریزی پایینی داشتند. دوم، با افزایش توانایی برنامه ریزی کودکان، رفتارهای ترافیکی مثبت بیشتری از خود نشان دادند. سوم، برنامه ریزی نقش واسطه ای در رابطه بین غیبت پدر و رفتارهای پیاده در کودکان دبستانی ایفا کرد. یعنی غیبت پدر با برنامه ریزی به طور غیرمستقیم بر رفتارهای عابر پیاده مثبت فرزندان تاثیر می گذارد.

Keywords:

غیبت پدر , خود کنترلی , رفتارهای عابر پیاده