منابع طبیعی و رشد اقتصادی: آزمون نظریه فشار بزرگ در کشورهای در حال توسعه

یکی از کاربردهای نظریه فشار بزرگ بیان می­کند که رونق منابع طبیعی می­تواند نقشی به عنوان یک کاتالیزور برای توسعه کشورهای در حال توسعه داشته باشد. در این مطالعه این نظریه در ۱۶ کشور در حال توسعه صادرکننده منابع طبیعی شامل: امارات، آرژانتین، بولیوی، برزیل، الجزایر، اندونزی، هند، ایران، کویت، لیبی، مکزیک، نیجریه، عمان، پاکستان، قطر و عربستان در دوره زمانی ۱۹۶۶ تا ۲۰۱۳ امتحان شد. در این مطالعه از آزمون­های ایم، پسران و شین (۲۰۰۳) و لوین، لی و چو (۲۰۰۲) برای آزمون پایایی متغیرها، از آزمون­های پسران (۲۰۰۴) و فریز (۲۰۰۴) به منظور بررسی خودهمبستگی مقطعی و از روش رگرسیون­های به ظاهر نامرتبط (SUR) برای برآورد مدل استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که در کشورهای امارات، آرژانتین، برزیل و مکزیک رونق منابع طبیعی به عنوان یک عامل ایجاد فشار بزرگ باعث افزایش رشد اقتصادی شده است، اما در کشورهای بولیوی، الجزایر، ایران و اندونزی رشد اقتصادی بعد از سال های رونق کاهش معنی­داری داشته است.

Keywords:

Big Push Theory , Natural Resource Boom , Panel Data , natural resource exporting countries.   , : نظریه فشار بزرگ , رونق منابع طبیعی , داده های تابلویی , کشورهای در حال توسعه صادرکننده منابع طبیعی.