امکان سنجی انتقال پایتخت در ایران

در مطالعه حاضر به بررسی امکان سنجی انتقال پاییتخت در ایران پرداخته شده است.در اوایل دهه ۳۰، ۷۵درصد جمعیت کشور روستانشین و ۲۵درصد شهرنشین بوده اند؛ ولی از سال ۸۵ تاکنون این آمار بر عکس شده و در حال حاضر ۷۵درصد جمعیت شهرنشین و ۲۵درصد روستانشین شده اند و این روند باعث شده تعادل جمعیتی بین کلان شهرهایی چون اصفهان، شیراز، تهران و .... بر هم خورده و تمرکز فعالیت های صنعتی، خدماتی و دانشگاهی از بین برود.و این کلان شهرها بخصوص پایتخت را گریبان گیر مشکلات عدیده ای نموده است.علت اصلی آن در مهاجر پذیری کلانشهرها می باشد.و تهران با جذابیت های فراوانی که دارد از جمله: ۳۵ درصد مراکز آموزش عالی در کشور و ۵۰درصد فعالیت های آموزشی کل کشور و... که در کنار بیشترین میزان حمل و نقل عمومی و ساخت و ساز در تهران در جریان است. یکی از طرح هایی که برای حل معضلات تهران پیشنهاد شده است انتقال پایتخت می باشد که جوانب مختلف این طرح در این پژوهش مورد بررسی قرار می گیرد. چشم انداز کنونی شهر تهران مبین توسعه فضای ناهمگون و توزیع نامتعادل جمعیت و فعالیت های اقتصادی است که در پی تمرکز بیش از حد فعالیت های صنعتی، خدماتی و اداری متصور شده است. این تراکم از یکسو تهران را به کانون برتر سیاسی، اقتصادی تبدیل کرده و از جنبه های دیگر آسیب های مبتلابهی را در مسیر توسعه آن قرار داده است.

Keywords:

تهران , انتقال پاییتخت , فضای ناهمگون , مهاجرت , فعالیت های صنعتی و خدماتی