تعیین حداکثر نشست سطح زمین ناشی از عملیات استخراججبهه کار طویل با استفاده از الگوریتم برنامه ریزی بیان ژن

نشست ناشی از عملیات استخراج زغالسنگ به روش جبههکار طویل پدیدهای اجتنابناپذیر است کهپیشبینی و کنترل آن میتواند موجب کاهش خسارات احتمالی به سازههای سطحی و زیرسطحیشود. در این مقاله هدف ارائه رابطهای جدید به منظور پیشبینی حداکثر نشست سطح زمین بر اساس ۳ پارامتر هندسی پهنه های استخراجی شامل ضخامت لایه زغال hs، عمق روباره H و عرض پهنه Lw است. بدین منظور ابتدا ۴۶ دسته داده گزارششده در منابع جمع آوری و سپس الگوریتم برنامه ریزی بیان ژن GEP پیاده سازی شد و بر اساس آن رابطه ای جدید جهت برآورد حداکثر نشست سطح زمین به دست آمد. در مرحله بعد، دقت و عملکرد رابطه جدید بر مبنای ۳ شاخص آماری ضریب تعیین R۲ جذر میانگین مربعات خطا RMSE و خطای مطلق میانگین MAE ارزیابی شد و با ۴ رابطه تجربی موجود در منابع مقایسه گردید. نتایج حاصل بر اساس شاخص های آماریارزیابی نشان می دهد که رابطه جدید پیشنهادی در این مقاله نسبت به دیگر روابط تجربی موجودمیتواند حداکثر نشست سطح زمین را با قابلیت اطمینان و دقت بالاتری پیش بینی نماید. درنهایت،نتایج مطالعه اهمیت پارامترهای ورودی انجام شده نشان داد که ضخامت لایه زغال و عمق روبارهبه ترتیب مهمترین و کم اهمیت ترین پارامترهای تاثیرگذار بر حداکثر نشست سطح زمین هستند