اثربخشی زندگی درمانی بر رضایت از زندگی در مادران دارای کودک سندرم داون

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زندگی درمانی بر رضایت از زندگی در مادران دارای کودک سندرم داون انجام شد. روش پژوهش آزمایشی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای فرزند سندرم داون در شهر ساری بودند که تعداد ۳۰ نفر به صورت دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برنامه زندگی درمانی (حسن زاده، ۱۳۹۴) قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. قبل و بعد آموزش هر دو گروه به سوالات رضایت از زندگی (اندیکت و همکاران،۱۹۹۳) پاسخ دادند. داده ها توسط آزمون تحلیل کواریانس در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد؛ زندگی درمانی برافزایش رضایت از زندگی در مادران دارای کودک مبتلا به سندرم داون اثربخش است. با توجه به نتیجه حاصل از پژوهش، به نظر می رسد زندگی درمانی می تواند در افزایش سلامت روان و امیدواری مادران دارای کودک سندرم داون موثر واقع شود.

Keywords:

زندگی درمانی , رضایت از زندگی , سندرم داون.