تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و افسردگی زنان دارای سقط مکرر

برای کاهش پیامدهای روان شناختی ناخوشایند ناشی از سقط مکرر، روش های درمانی متعددی وجود دارد. رویکرد درمانی پذیرش و تعهد (ACT) یک رویکرد درمانی جدید بوده و از فرآیندهای پذیرش، تمرکز ذهنی، تعهد و فرآیندهای اصلاح رفتار به منظور ایجاد انعطاف پذیری روانی استفاده می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و افسردگی زنان دارای سقط مکرر شهر سنندج بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی می باشد که به صورت گروه آزمایشی و گواه با پیش آزمون و پس آزمون است. از جامعه مذکور، تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کریج و اسپاینهوون بودند. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردیده، سپس مداخله آزمایشی (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) برای گروه آزمایش در طی ۸ جلسه اجرا شد. در نهایت، پس از اتمام فرآیند مداخله، برای هر دو گروه پس آزمون اجرا گردید. نتایج فرضیه ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث افزایش استفاده از راهبردهای تنظیم شناختی سازش یافته و کاهش راهبردهای تنظیم شناختی سازش نایافته و افسردگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد که این یافته ها در سطح (۰۰۱/۰p≤) بود.

Keywords:

افسردگی , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان , سقط مکرر.