تاثیر مصرف حاد سه دوز مختلف مکمل سیر بر زمان ترومبوپلاستین و پروترومبین متعاقب فعالیت استقامتی شدید در مردان جوان فعال

زمینه و هدف: احتمالا دوزهای مختلف مکمل سیر متعاقب فعالیت استقامتی حاد، بر زمان انعقاد خون اثر متفاوتی دارند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف سه دوز مختلف ۵۰۰، ۷۵۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم مکمل سیر بر زمان نسبی ترومبوپلاستین و پروترومبین پس از فعالیت استقامتی شدید در مردان فعال بود. روش تحقیق: تعداد ۱۵ مرد جوان سالم فعال در مرحله رقابت (میانگین سنی ۸۸/۷± ۲۷ سال، وزن ۴۵/۶±۹/۷۳ کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی ۴۹/۰±۳۵/۵۹ میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) با حداقل سه سال فعالیت منظم در دو ی استقامتی ۵۰۰۰ متر، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند.  شرکت کنندگان طی چهار جلسه، دوز های مختلف سیر (۵۰۰، ۷۵۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم پودر سیر) و نشاسته (دارونما) را مصرف کرده و چهار ساعت بعد، یک فعالیت استقامتی به مدت ۳۰ دقیقه با شدت ۸۵-۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب هدف را بر روی نوارگردان انجام دادند. نمونه خونی، قبل و چهار ساعت بعد از مصرف مکمل یا دارونما و نیز بلافاصله بعد از فعالیت استقامتی حاد، گرفته شد. تفاوت بین دوزهای مختلف پس از سیر پس از فعالیت استقامتی و تاثیر هر یک از دوزهای سیر با دارونما، با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰>p محاسبه گردید. یافته ها: سه دوز مصرفی ۵۰۰، ۷۵۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم سیر، زمان نسبی ترومبوپلاستین را به طور معنی داری افزایش دادند؛ در حالی که پس از یک جلسه فعالیت استقامتی حاد متعاقب هر سه دوز، زمان نسبی ترومبوپلاستین کاهش معنی داری داشت. این کاهش، پس از مصرف دوز ۵۰۰ میلی گرم در مقایسه با ۱۰۰۰ میلی گرم، به طور معنی داری بیشتر بود. از طرف دیگر، پس از مصرف سه دوز  متفاوت سیر  و متعاقب یک جلسه فعالیت استقامتی حاد، زمان پروترومبین، تغییر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد برای کاهش زمان ترومبوپلاستین پس از یک جلسه فعالیت استقامتی حاد در افراد فعال، مصرف مکمل سیر با دوز ۵۰۰ میلی گرم موثرتر است.

Keywords:

مکمل سیر , تمرین استقامتی حاد , زمان ترومبوپلاستین , زمان پروترومبین