اثر التهاب عصبی ناشی از تزریق (LPS) به داخل آمیگدال مغز موش های صحرایی بر اکتساب صرع در مدل الکتروفیزیولوژیک کیندلینگ الکتریکی

التهاب عصبی، مسئول ایجاد بسیاری از بیماری های عصبی از جمله بیماری صرع می باشد. مطالعات قبلی نشان می دهد که تزریق داخل مغزی دوزهای التهاب زای لیپوپلی ساکارید (LPS) به موشهای صحرایی، اکتساب صرع را به تعویق می اندازد. در این مطالعه با تزریق مستقیم LPS به کانون تشنج (آمیگدال)، تاثیر آن بر اکتساب صرع در مدل تجربی کیندلینگالکتریکی بررسی گردید. بدین ترتیب با استفاده از جراحی استریوتاکسی، LPS با دوز μg/rat 2/5 به داخل آمیگدال موش های صحرایی، روزی یک بار برای 17 روز تزریق شد. در طی این مدت ناحیه آمیگدال حیوانات، روزی یک بار تحریک الکتریکی می شد تا موش ها کاملاً صرعی شوند. تعداد تحریکات الکتریکی لازم برای اکتسابحملات تشنجی کانونی و تشنجات فراگیر و نیز مدت زمان تخلیه های متعاقب از طریق الکتروفیزیولوژی اندازه گیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که تزریق روزانه LPS، تعداد تحریکات لازم برای اکتساب حملات کانونی را بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش داد (P<0.05) اما بر تعداد تحریکات لازم برای اکتساب حملات فراگیر تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری شد که دوز التهاب زای LPS موجب به تعویق انداختن اکتساب تشنج های کانونی می گردد.

Keywords:

آمیگدال , التهاب عصبی , صرع , کیندلینگالکتریکی , لیپوپلی ساکارید