تعیین طرح درمان پروتزهای متکی بر ایمپلنت فک بالا به کمک روش شبکه عصبی مصنوعی

در این پژوهش به کاربرد روش شبکه عصبی مصنوعی در تعیین طرح درمان پروتزهای متکی بر ایمپلنت فک بالا پرداخته شده است.اهمیت کلینیکی و پیچیدگی طراحی پروتزهای متکی بر ایمپلنت ماگزیلای بیدندان، همچنین توانمندیهای بالقوه شبکههای عصبی در پیشبینیرفتار سیستمهای پیچیده انگیزه انجام این تحقیق بوده است. پس از پیاده سازی نرمافزاری الگوریتم یادگیری یک شبکه عصبی مصنوعیبراساس بانک داده استخراج شده از پرونده های بیماران، با آزمودن انواع شبکه های عصبی، نوع پرسپترون سه لایه با الگوریتم یادگیری پسانتشارخطا انتخاب گردید. پس از آنکه بانک داده اولیه به شبکه آموزش داده شد، شبکه به ازای موارد موجود آزموده شد که نتایج شبکه دارای صحتصددرصدی بود. همچنین قابلیت شبکه در برخورد با موارد جدید در چند حالت بررسی شد و نتایج حاصل با نظر متخصصین امر مقایسه گردید.این مقایسه نشان داد شبکه عصبی در پیش بینی طرح درمان موارد جدید نیز از توانمندی بالایی برخوردار است. بطور خلاصه نتایج بدست آمدهاز این تحقیق حاکی از قابلیت شبکه های عصبی در تعیین طرح درمان پروتزی است. چنین ابزاری، سرعت و قابلیت اطمینان را در تصمیم گیریهابه ویژه در دندانپزشکان مبتدی افزایش میدهد و در پایین ترین سطح، آنها را از مراجعه به مستندات پیشین در موارد تکراری بی نیاز می سازد.

Keywords:

بی دندانی کامل فک بالا , پروتزهای متکی بر ایمپلنت , تعیین طرح درمان , سیستم های پشتیبان تصمیمگیری , شبکه عصبی مصنوعی