جایگاه حقوقی توسعه پایدار در نظام حقوقی تجارت جهانی

در قرن بیستم، با تاکید بر اصل برابری حاکمیت دولت ها، یک چارچوب برای تجارت جهانی شکل گرفت و همزمان، اهمیت دستیابی به توسعه ای متوازن بین کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه مورد تاکید قرار گرفت. این دوره شاهد ادغام توسعه و تجارت جهانی و افزایش قابل توجه در تولید و مبادلات بین المللی کالاها بود، که به طور متاسفانه به محیط زیست آسیب های قابل ملاحظه ای وارد کرد. این وضعیت نیاز به مراقبت و کنترل دقیق تر شرایط زیست محیطی در ساختار تجارت جهانی را آشکار کرد. مفهوم توسعه پایدار به عنوان یک پل بین توسعه و تجارت مطرح و سریعا مورد توجه قرار گرفت، که منجر به تدوین موافقت نامه های زیست محیطی چندجانبه در چارچوب حقوق بین الملل محیط زیست شد. این مقاله به بررسی چگونگی پذیرش و تبدیل توسعه پایدار به یک استراتژی جهانی، نفوذ آن در سیاست ها، قوانین و اسناد بین المللی، و اجرای آن در فرآیندهای قضایی بین المللی می پردازد. با این حال، چگونگی تسهیل اجرای موافقت نامه های زیست محیطی توسط قواعد WTO همچنان نامشخص است و ناهماهنگی های بین رویه های تجاری و اقدامات زیست محیطی، اعتبار و مشروعیت برخی از این اقدامات را مبهم نگه داشته است. این امر محافظه کاری و عدم قطعیت در اجرای موافقت نامه های زیست محیطی را به وجود آورده و نشان می دهد که توسعه پایدار تنها زمانی می تواند به طور موثر در سیاست های تجاری به کار رود که به صورت یکپارچه و هم آمیخته با عناصر تشکیل دهنده خود بررسی شود.

Keywords:

محیط زیست , حقوق بین الملل , توسعه پایدار , سازمان تجارت جهانی