نقش سرمایه معنوی و صبر در پیش بینی میزان سازگاری عاطفی دانشجویان؛ مطالعه ای در دوران کووید ۱۹

چکیده سابقه و هدف: همه گیری ویروس کرونا یکی از مهم ترین وقایع اجتماعی بشر در قرن حاضر است که اثرات ناشی از آن سازگاری همه گروه های سنی را تحت الشعاع قرار داده است. ازاین رو، مطالعه حاضر با هدف نقش سرمایه معنوی و صبر در پیش بینی میزان سازگاری عاطفی دانشجویان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و به روش تحلیل رگرسیون است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان بیرجند در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که ۲۴۲ نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های سرمایه معنوی گل پرور و همکاران، صبر خرمائی و همکاران و سازگاری روان شناختی سین ها و سینگ پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از میانگین و انحراف معیار و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج نشان داد رابطه سرمایه معنوی با سازگاری عاطفی (۰۱/۰P< و ۵۹۸/۰=r) و رابطه صبر با سازگاری عاطفی مثبت و معنادار (۰۱/۰P< و ۵۶۹/۰=r) بود؛ و مولفه های سرمایه معنوی ۶/۳۵ درصد و مولفه های صبر ۶/۳۷ درصد از واریانس سازگاری عاطفی را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که درمانگران و پژوهشگران باید به نقش مولفه های سرمایه معنوی و صبر در سازگاری عاطفی دانشجویان توجه بیشتری داشته باشند. کلمات کلیدی: سازگاری عاطفی؛ سرمایه معنوی؛ صبر