سیر مرمت بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی در دوره پهلوی

بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی از مهم ترین مجموعه های مذهبی-طریقتی ایران در دوره صفویه بود و در سایه توجه شیوخ و شاهان صفوی، به یکی از شاهکارهای معماری ایران تبدیل شد. پس از سقوط حکومت صفویه و به خاطر شرایط سیاسی و مذهبی حاکم بر جامعه، این بنا مورد غفلت قرار گرفت و از اعتبار و جایگاه دینی و مذهبی آن کاسته شد و نقصان فراوانی به بنا و تزئینات هنری آن وارد شد، این روند تقریبا تا آخر حکومت قاجار ادامه یافت، اما در دوره پهلوی تعمیرات اساسی در آن انجام گرفت. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی در پی پاسخ دادن به این سوال است که سیر مرمت بقعه شیخ صفی در دوره پهلوی چگونه بود؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که در دوره پهلوی با تشکیل ادارات تخصصی در حوزه احیای اماکن تاریخی و اختصاص بودجه و امکانات لازم، اماکن تاریخی ایران ازجمله بقعه شیخ صفی موردتوجه خاص قرار گرفت و ضمن ثبت در فهرست آثار ملی، تعمیرات اساسی در آن انجام گرفت و این بنا که در اوایل حکومت پهلوی در آستانه ویرانی کامل بود، مجددا بازسازی و تعمیر شد.

Keywords:

بقعه شیخ صفی , حکومت پهلوی , اداره عتیقات , بازسازی اماکن تاریخی , آندره گدار