اعتقاد به موجودی فراتر از ماده و مادیت و به عبارت دیگر اعتقاد به حقیقت قدسی و معنوی. اولین امر مشترک ادیان ، که در مورد آن وفاق وجود دارد، وجود حقیقتی قدسی، الوهی است که بشریت را به سوی آن فرا می خوانند. اعتقاد به اصل وجود چنان موجودی ، از آموزه های مشترک همه ادیان است، ولی در اوصاف و خصوصیاتی که به آن نسبت داده اند و تصویر و تفسیری که از آن به عمل آورده اند و حتی در اسمی که به او نسبت داده اند ، با هم اختلاف دارند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی
معنویت در
اسلام و سایر ادبان بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که در حقیقت علمای ادیان اسلام،
یهودیت و
مسیحیت بر این باورند هنگامی که شخص در سفر به تفکر واداشته شود و سفر منجر به نزدیکی وی به خداوند گردد، یک اتفاق معنوی رخ داده است. هرچند اختلاف دیدگاه هایی بسیار جزئی میان این افراد مشاهده شد، اما در مجموع همگی بر این باورند که سفر می تواند یک رویداد معنوی باشد و گونه های غیر زیارتی نیز می توانند نتایج معنوی به همراه داشته باشند. در مجموع می توان گفت هر سه دین مذکور،
معنویت در سفر را باور دارند و از آن به عنوان نهایت و غایت دستاوردهای یک سفر یاد می کنند.