یکی از موضوعات مهم در زندگی هر انسان، سلامت معنوی است که مستقیما به اخلاق و تربیت دینی مرتبط میشود. اگر انسان در سایه عوامل تربیتی ، راه رشد و تربیت صحیح را بپیماید به بالاترین درجه فضایل و کمالات انسانی خواهد رسید، به گونه ای که ملائک از رسیدن به مقام وی عاجز می شوند و اگر از روش تربیتی مستقیم منحرف شود، به موجودی پست و بی ارزش تبدیل خواهد شد. خداوند متعال، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت (علیه السلام) او را برای اهل عالم، به ویژه پیروانشان، به عنوان الگو آفریده است. مسلمانان جهان وظیفه دارند در تمام شئونات زندگی اعم از فردی، اجتماعی ،سیاسی، اخلاقی و غیره به آنان اقتدا نمایند. انسان فطرتا در جست وجوی رسیدن به کمالات است که نائل شدن به آن ها در گرو تربیت صحیح است و برای رسیدن به هدف رضوان و قرب الهی، باید بهترین شیوه ها را انتخاب نمود و این امر مهم در سیره و سلوک معصومین (ع) به ویژه
امام حسین (ع) به نحوی بارز جلوه گر است. یکی از مهم ترین شاخصه های
سبک زندگی اسلامی در سعادت و کمال دنیوی و اخروی انسان حائز اهمیت است، اخلاق می باشد که در دو حیطه اهتمام به فضایل اخلاقی و اجتناب از رذایل اخلاقی ترسیم شده است. علم اخلاق اسلامی ریشه در سیره ی رفتاری و کلمات خردمندانه ی و آموزه های الهی ائمه ی اطهار علیهم السلام دارند. از احادیثی که از امام سوم شیعیان، حضرت سید الشهداء
امام حسین (ع) ، باقی مانده است بسیاری از آموزه های دقیق اخلاقی مستفاد می شود.
سیره اخلاقی امام حسین (ع) به عنوان سرمشقی برای تمام آزادگان جهان است. هدف این مقاله توصیفی تحلیلی بررسی
سبک زندگی اسلامی مبتنی بر سیرهاخلاقی
امام حسین (ع) می باشد.