دین مجموعه عقاید، اخلاق و قوانین و مقرراتی است که برای اداره فرد و جامعه انسانی و پرورش انسان ها از طریق وحی و عقلاست. باورها همواره نقش قابل تاملی در زندگی ما انسانها دارد و در این میان
اعتقاد به دین، کیفیت زندگی را تحت الشعاع خود قرار می دهد. و
اعتقاد را در سراسر حیات انسان، جنبه های فردی ،اجتماعی ،اخلاقی، فکری و مانند آن وارد میسازد و کیفیت آن را ارتقا می بخشد. پژوهش حاضر به روش تحلیلی کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی رابطه دین و کیفیت
زندگی فردی انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بالاترین فایده دین معنابخشی به زندگی است و تنها درمان قطعی تنهایی انسان،
اعتقاد به خداست. هر که از هدایت الهی دوری کند به یقین به تنگنای در زندگی دچار شود و خضوع در برابر حق، همراهی با آفرینش و جلب انرژی مثبت است.