اثربخشی درمان راه حل محور بر باورهای ارتباطی در زوجین متقاضی طلاق

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی درمان راه حل محور بر باورهای ارتباطی در زوجین متقاضی طلاق می باشد. پژوهش حاضر از نظر حیطه هدف تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی بوده که با استفاده از روش پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری انجام یافته است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به کلینیک ذهن آرام در شهر رشت می باشد که معیارهای ورود به پژوهش را دارا بودند. از میان متقاضیان شرکت در این تحقیق ۳۲ نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۸زوج) و گروه کنترل (۸زوج) جایگزین شدند. مشارکت کنندگان گروه آزمایش تحت مداخله درمانی راه حل محور به مدت ۸ هفته آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. تمامی مشارکت کنندگان پرسشنامه باورهای در هر سه مرحله پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری (یک ماه پس از اتمام مداخله) تکمیل کردند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه در هر سه مرحله وارد نرم افزار spss شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغیره) صورت گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که که اثربخشی درمان راه حل محور بر مولفه های باورهای ارتباطی (باور به مخرب بودن مخالفت، باور به تغییر ناپذیری همسر، ذهن خوانی، کمال گرایی جنسی، باور به تفاوت های جنسی) موثر است و این تاثیر تا پایان مرحله پیگیری پایدار بوده است.

Keywords:

درمان راه حل محور , باورهای ارتباطی , طلاق