بهینه سازی فرازآوری با گاز با محدودیت حجم گاز تزریقی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

تکنیک فرازآوری با گاز نقش مهمی در حفظ تولید نفت، به ویژه از یک میدان بالغ، زمانی که انرژی طبیعی مخازن ناکافی می شود، ایفا می کند. با این حال، تخصیص بهینه نرخ تزریق گاز در یک میدان بزرگ از طریق سیستم شبکه فرازآوری با گاز برای به حداکثر رساندن نرخ تولید نفت یک کار چالش برانگیز است. مسائل متداول بهینه سازی فرازآوری با گاز ممکن است در یک سیستم شبکه بزرگ با مشکلات مرتبط با نرخ تزریق گاز چند هدفه، ناکارآمد باشند. هدف اصلی این مقاله ارزیابی امکان سنجی استفاده از تکنیک الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی تخصیص نرخ تزریق پیوسته گاز فرازآور در شرایطی که برای تامین حجم گاز تزریقی محدودیت وجود داشته باشد، است. در این تحقیق ابتدا مطالعه حساسیت سنجی روی پارامترهای تاثیرگذار بر عملکرد فرآیند فرازآوری با گاز انجام شد و سه پارامتر اندازه چوک، اندازه تیوبینگ و نرخ تزریق گاز به عنوان پارامترهای ورودی الگوریتم انتخاب شدند و نرخ تولید تجمعی نفت از دو چاه به عنوان تابع هدف در نظر گرفته شد و مطالعه تاثیر این پارامترها بر عملکرد دو چاه تولیدی صورت گرفت. علاوه بر این، در حالی که استفاده از الگوریتم ژنتیک ایده جدیدی نیست، این مطالعه تکنیک های بهینه سازی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک را برای بهبود نرخ تولید نفت با اجرای فرازآوری با گاز در یک میدان نفتی توضیح می دهد. مدل بهینه سازی به صورت گام به گام توضیح داده می شود، بنابراین می توان آن را به راحتی دنبال کرد و به عنوان راهنما، به ویژه توسط مهندسین بهره بردار که در طراحی و توسعه سیستم فرازآوری با گاز درگیر هستند، به منظور تخصیص بهینه نرخ تزریق گاز به چاه ها در حضور محدودیت حجم گاز تزریقی استفاده کرد.

Keywords:

بهینه سازی , فرازآوری با گاز , نرخ تزریق , اندازه چوک , اندازه تیوبینگ , الگوریتم ژنتیک , مهندسی بهره برداری